Wysokie społeczeństwo: jak nadużywa się substancji niszczących Amerykę i co z tym zrobić

Joseph A. Califano, Jr., miał wybitną karierę jako urzędnik państwowy i był sekretarzem ds. Zdrowia, edukacji i opieki społecznej pod przewodnictwem prezydenta Jimmy ego Cartera. W swojej najnowszej książce High Society omawia zakres nadużywania substancji i alkoholu w Ameryce. Califano udowadnia ogrom problemu i pozostawia nietknięte kilka nietypowych aspektów nadużyć. Książka jest głównie kompendium jego poglądów na temat przyczyn i historii nadużyć, kontekstu i postaw społecznych, historii nieudanej polityki rządu, wpływu przemysłu tytoniowego i alkoholowego oraz statusu leczenia medycznego. Niektóre rozdziały, takie jak jego omówienie historii nadużywania substancji w Stanach Zjednoczonych, są szczególnie interesujące, ale nadal kontrowersyjne, a po części niedokładne. Na przykład Califano obwinia szerokie zastosowanie leków w leczeniu zaburzeń psychicznych jako główną przyczynę nadużyć, nie uznając jej konieczności. Stwierdza on: Zawód lekarza ma na farmaceutykach normalne etapy życia kobiecego poprzez przepisywanie leków zmieniających nastrój na problemy związane z miesiączkowaniem, małżeństwem, macierzyństwem i menopauzą , ale nie udaje mu się dostarczyć solidnych dowodów, które udowodniłyby jego rację. Co więcej, istnieje wiele epidemiologicznych dowodów na to, że zaburzenia nastroju są poważnie zaniedbane i często błędnie rozpoznawane, kiedy przychodzą do lekarza.
Oczywistym celem książki jest zaszokowanie czytelnika tym, co Califano opisuje jako epidemiczną skalę problemu i brak odpowiedniej reakcji ze strony rządu, społeczeństwa, rodzin i placówki medycznej. Znalazłem następujące zdanie: glib (i wielu czytelników obraża się): Gdyby Mojżesz był Amerykaninem u zarania dwudziestego pierwszego wieku, tabletki, które zwołałby z góry, byłyby Vicodinem i Valiumem, a nie zestawem przykazania, aby kierować naszym postępowaniem. Z drugiej strony, Califano również przyznaje się do własnej odpowiedzialności za ułatwienie dostępu do Librium (chlordiazepoxide) i Valium (diazepam). Jako prawnik Hoffmann-La Roche w 1970 r. Z powodzeniem stwierdził, że te dwa leki nie prowadzą do uzależnienia, które doprowadziło do ich usunięcia z kontrolowanych substancji wymienionych w Harmonogramie III Food and Drug Administration, takich jak amfetaminy, hydrokodon, kodeina i krótko działające barbiturany.
Califano mocno krytykuje obecne strategie leczenia i to, co nazywa brakiem obiektywnej oceny protokołów leczenia – na przykład tych, które nie liczą przerw w leczeniu. Proponuje konkretne ulepszenia w badaniach, które modeluje (pod względem wielkości potrzebnej inwestycji) w Projekcie Manhattan. Califano proponuje bardzo duży wzrost inwestycji w zintegrowane badania nad przyczynami nadużyć, aby uczynić badanie nadużyć bardziej atrakcyjnym. Sugeruje również, że przemysł alkoholowy tłumi budżet na badania Narodowego Instytutu ds. Nadużywania Alkoholu i Alkoholizmu. Takie prowokacyjne stwierdzenie zasługuje na staranną dokumentację.
Krótko mówiąc, książka nigdy nie jest nudna, ani nie przestaje prowokować, ale ma poważne braki. Califano przedstawia obszerne dane epidemiologiczne, ale robi to w raczej nieostrożny sposób, a główne metodologiczne aspekty pracy, które były wykorzystywane do generowania danych, nie są omawiane Pozostawia to czytelnikowi możliwość decydowania, w co wierzyć, bez konieczności posiadania przez autora narzędzi niezbędnych do dokonania inteligentnej oceny.
Pablo V. Gejman, MD
Evanston Northwestern Healthcare, Evanston, IL 60201
edu
[hasła pokrewne: amyloza, objaw hermana, płyty winylowe allegro ]