Szkolenie w zakresie medycyny ratunkowej

The Sounding Board napisany przez Cohena (wydanie z 9 grudnia) ładnie podsumował konsensus akademicki z 1993 roku propozycja uregulowania edukacji medycznej absolwenta . Liczba miejsc zamieszkania byłaby mniejsza. Liczba lekarzy ogólnych (interniści ogólni, pediatrzy ogólni i lekarze rodzinni) zostanie niemal podwojona. Niektórzy położnicy i ginekolodzy mogą zostać wyznaczeni jako generaliści. A ponieważ chirurgia ogólna, psychiatria i medycyna profilaktyczna są uważane za brakujące. . . [oni] prawdopodobnie nie mieliby żadnych redukcji. Byłoby niefortunne, gdyby to uproszczone podejście ograniczyło głębię konsensusu politycznego w 1994 roku.
Najbardziej znaczącym wkładem w tę argumentację jest raport z 1992 r. Do Kongresu Rady w sprawie Absolwent Edukacji Medycznej (COGME) 2. Jednak Rada przeanalizowała mniej niż 10 z 80 akredytowanych specjalności i podkategorii i nie spełniała specjalności, której nie lubiła. Oprócz wspierania rozwoju tradycyjnej specjalności podstawowej opieki medycznej stwierdzono, że każda specjalizacja w zakresie opieki podstawowej, która została poddana przeglądowi, była specjalistyczną rzadkością. Teraz dane z dodatku do raportu zostały wykorzystane do modelowania prognoz celowych 3. Pozycje rezydentów na poziomie podstawowym w pozostałych 74 specjalnościach zostałyby zmniejszone o około 40 procent.
Z punktu widzenia akademickiej medycyny ratunkowej wątpliwe jest, czy specjalizacja ta mogłaby zostać utrzymana, gdyby liczba miejsc pracy na poziomie podstawowym została zmniejszona z 777 dostępnych w 1992 r. Do 475. Status medycyny ratunkowej jako specjalności podstawowej opieki medycznej lub specjalista ds. niedoborów nie został poruszony przez COGME. Medycyna ratunkowa również nie została formalnie poddana analizie przez inne organy quasigovernmental, takie jak Komisja ds. Przeglądu Płatniczych Lekarzy, lub przez organizacje medyczne, takie jak Stowarzyszenie Amerykańskich Koledży Medycznych lub American Medical Association.
Jeszcze w 1991 r. Nowy Jork uchwalił przepisy wspierające wyższe fundusze na edukację dla absolwentów medycyny ratunkowej, ze względu na jej status poważnego niedoboru 4. Aby złagodzić ten niedobór, szacuje się, że ponad 1100 lekarzy medycyny ratunkowej musi wejść do siły roboczej rocznie, co wymaga około 140 programów pobytowych z 8 absolwentami rocznie. Obecnie istnieje 100 programów rezydencyjnych dla medycyny ratunkowej (prawie dwukrotne zwiększenie liczby programów w ciągu 10 lat), z których co roku korzysta około 700 osób. Przy obecnym rocznym wzroście liczby czterech nowych stanowisk rezydenta, potrzeba będzie kolejnych 10 lat na zaspokojenie obecnego zapotrzebowania na lekarzy medycyny ratunkowej. Jeśli aktualne zalecenia zostaną wykonane, medycyna ratunkowa nigdy nie będzie miała wystarczającej liczby lekarzy.
Gary P. Young, MD
Highland Hospital, Oakland, CA 94602
4 Referencje1. Cohen JJ. Przekształcenie wielkości i składu siły roboczej lekarza, aby sprostać wymaganiom reformy systemu opieki zdrowotnej. N Engl J Med 1993; 329: 1810-1812
Full Text Web of Science MedlineGoogle Scholar
2. Rada ds. Edukacji Medycznej Absolwentów. Poprawa dostępu do opieki zdrowotnej poprzez reformę zatrudnienia lekarzy: wskazówki na miarę XXI wieku Rockville, Md .: Public Health Service, 1992.
Google Scholar
3. Nasca TJ. Wstępne spojrzenie na alopatyczne pozycje GME z reformą siły roboczej lekarzy: projekcje ukierunkowane na COGME III jako szablon. Washington, DC: Association of American Medical Colleges, 1993.
Google Scholar
4. Czwarty raport roczny, 1991 r. Nowy Jork: Rada Stanu Nowy Jork na temat Absolwenta Edukacji Medycznej, 1992 r.
Google Scholar
[hasła pokrewne: laryngolog ostrołęka, gabinet psychologiczny, przeglądarka skierowań do sanatorium nfz ]