Sprawa 49-1993: Mukowiscydoza

Lekarze zaangażowani w sprawę 49-1993 (wydanie z 9 grudnia), 1, który opisuje pacjenta z przewlekłą chorobą płuc, która rozpoczęła się w okresie niemowlęcym, robią krzywdę dla pediatrów, nie pamiętając, że powszechne rzeczy są powszechne. Pacjent cierpiał na przewlekłą chorobę układu oddechowego i nie rozwijał się z postępem w rozstrzeniach oskrzeli i niewydolnością płuc. Zdaję sobie sprawę, że ćwiczenia kliniczno-patologiczne mają na celu rozciągnięcie umysłu, ale powinny także nauczyć nas logicznego myślenia. Diagnoza mukowiscydozy nigdzie nie pojawia się w zapisie przypadku1. Chociaż były ustalenia, które przemawiały przeciwko tej diagnozie, przynajmniej zasługiwały na omówienie i wykluczenie. Z pewnością znajduje się na szczycie listy przyczyn rozstrzeni oskrzeli w dzieciństwie.
Neil RM Buist, MB, Ch.B.
Oregon Health Sciences University, Portland, OR 97201-3042
Odniesienie1. Case Records of Massachusetts General Hospital (Case 49-1993). N Engl J Med 1993; 329: 1797-1805
Full Text Web of Science MedlineGoogle Scholar
Odpowiedź
Dr Colin, dyskutant w sprawie 49-1993, odpowiada:
Do redakcji: list doktora Buista jest doceniany, a jego komentarz jest bezsprzecznie poprawny. Ponieważ przebieg choroby tego pacjenta wyraźnie nie sugerował mukowiscydozy, dyskusja o rozstrzeniach oskrzeli była ograniczona do warunków istotnych dla danego przypadku – rozległości trądziku i alergicznej dysplazji oskrzelowo-płucnej.
Oryginalna prezentacja zawierała slajd przyczyn rozstrzeni oskrzeli u nastolatków, ale ze względu na nieistotność sprawy nie została ona szczegółowo omówiona. Ta próba obejmowała wrodzone zaburzenia anatomiczne, czego przykładem jest tachobłoniecometria (zespół Mouniera-Kuhna); choroby wrodzone, takie jak mukowiscydoza i różne stany wrodzonych niedoborów odporności, spośród wielu innych; choroby zakaźne, takie jak krztusiec i odra; i przewlekłe zapalenie oskrzeli, czego przykładem jest gruźlica lub aspiracja ciał obcych.
W celu prowadzenia ukierunkowanej dyskusji i rozważań na temat przestrzeni kosmicznej, wydawało mi się, że tabela zawierająca szczegółową diagnozę różnicową wykracza poza zakres opublikowanej sprawy. Jeśli, jak zauważa dr Buist, ćwiczenia kliniczno-patologiczne są szerszym narzędziem nauczania, to informacja prawdopodobnie powinna zostać włączona do treści dyskusji. Punkt Dr Buista jest dobrze przyjęty.
Andrew A. Colin, MD
Szpital Dziecięcy w Bostonie, MA 02115
[podobne: zdjęcia cefalometryczne, czyszczenie języka, przeglądarka skierowań do sanatorium nfz ]