Siedmioletnia skuteczność szczepionki malarycznej RTS, S / AS01 wśród młodych afrykańskich dzieci ad 5

Pomarańczowa linia wskazuje 0% skuteczności, a niebieska linia wskazuje wygładzone szacunki skuteczności w czasie. Linie przerywane wskazują 95% przedziały ufności, a zielone kropki wskazują szacunkową skuteczność. Istniała istotna interakcja między otrzymaniem szczepionki RTS, S / AS01 i czasem obserwacji w dostosowanym modelu negatywnej regresji dwumianowej (stosunek częstości występowania, 1,07; 95% CI, 1,02 do 1,14; P = 0,006) oraz w Rozszerzenie analizy regresji Coxa Andersena-Gilla (współczynnik ryzyka, 1,22, 95% CI, 1,02 do 1,45, P = 0,03). Te warunki interakcji wskazują, że skuteczność szczepienia zmieniła się znacząco w czasie. To odkrycie można jeszcze dokładniej określić, sprawdzając skuteczność w poszczególnych latach. W analizie zamiar-do-leczenia, skuteczność szczepionki spadła z 35,9% (95% CI, 8,1 do 55,3, P = 0,02) w pierwszym roku do 3,6% (95% CI, -29,5 do 28,2, P = 0,81) w siódmy rok (Tabela 2 i Rysunek 2). W roku 5 zaobserwowano ujemną skuteczność. Odkrycie to miało marginalne znaczenie ogólne (-34,4%, 95% CI, -83,9 do 1,8; P = 0,06) w analizie na protokole, ale większość negatywnej skuteczności zaobserwowano w kohorcie o wysokiej ekspozycji. W roku 5 negatywna skuteczność nie była istotna w kohorcie o niskiej ekspozycji (-0,8%, 95% CI, -100,7 do 49,3, P = 0,98), ale była znacząca w kohorcie o wysokiej ekspozycji (-56.8%, 95% CI -118,7 do -11,3, P = 0,008).
Zmniejszenie skuteczności szczepionki było szybsze w kohorcie z wysoką ekspozycją na pasożyty malarii niż w kohorcie o niskiej ekspozycji. Trójdrożna interakcja między narażeniem na szczepienie, czas i malarią-pasożytem dała w analizie dwumianowej ujemnej stosunek częstości występowania 1,23 (95% CI, 1,07 do 1,42, P = 0,004). Ta trójdrożna interakcja wskazała na znaczną zmienność tempa spadku, przy czym szybciej spadała skuteczność obserwowana wraz ze wzrostem wskaźnika ekspozycji.
Szacowane przypadki malarii rozwiązane
Rycina 3. Rycina 3. Przypadki malarii, które zostały odwrócone podczas obserwacji w populacji, której celem jest leczenie w celu leczenia. Przedstawiono skumulowaną liczbę przypadków malarii, według rocznej obserwacji i wskaźnika narażenia kohorty. Obliczamy przypadki odwrócone każdego roku, odejmując zmierzoną częstość występowania na osobę rocznie od uczestników w grupie RTS, S / AS01 od częstości występowania na osobę w roku wśród uczestników w grupie kontrolnej, a następnie mnożąc przez 1000, aby wyrazić wynik jako liczba przypadków odwróconych na 1000 dzieci zaszczepionych RTS, S / AS01. Obliczono skumulowane przypadki, sumując przypadki, które zostały odwrócone do danego roku włącznie.
W analizie zamiar-do-leczenia całkowita szacowana liczba przypadków klinicznych malarii odwracanych w ciągu 7 lat wyniosła 317 przypadków (95% CI, -357 do 973) na 1000 dzieci zaszczepionych RTS, S / AS01, z szerokim przedziały ufności, które zachodzą na zero. W kohorcie o niskiej ekspozycji przypadki nadal były odwracane przez cały okres obserwacji, w sumie 718 przypadków (95% CI, 4 do 1404) na 1000 uczestników w grupie RTS, S / AS01. Jednak w kohorcie o wysokiej ekspozycji w latach późniejszych odnotowano negatywne przypadki (tj. Wystąpiło więcej przypadków kumulacji wśród uczestników w grupie RTS, S / AS01 niż wśród osób w grupie kontrolnej), co zneutralizowało przypadki które zostały odwrócone we wcześniejszych latach, powodując -141 przypadków (95% CI, -1210 do 906) na 1000 uczestników (ryc. 3)
[przypisy: amyloza, zaburzenia troficzne, laryngolog ostrołęka ]