Dla kogo przeznaczona jest ta książka. Nie byłoby to zbyt bolesne dla lekarza rodzinnego lub internistę, ale pediatra zasmakowałby w zrozumiałej, użytecznej dyskusji Victoria Fedder dotyczącej zespołu nagłej śmierci niemowląt. Praktykujący kardiolog może zdobyć kilka wglądów z niektórych bardziej szczegółowych rozdziałów poświęconych specjalistycznym tematom. Jednak można łatwo zapytać: Czy ta książka ma jasny przekaz. Hodowla prezentacji, wśród których niektóre są doskonałe, niektóre adekwatne, a niektóre nudne, działa zbyt mocno na czytelnika. Chociaż w przedmowie stwierdza się, że niniejszy tekst został opracowany w celu dostarczenia najbardziej aktualnych informacji na temat patofizjologii nagłej śmierci sercowej i nowych metod leczenia , redaktor podjął niewielki wysiłek, aby rozwinąć temat nagłej śmierci sercowej dla publiczności potencjalnie zainteresowanych klinicystów i naukowcy. Istnieją możliwości przedyskutowania fascynujących tematów, począwszy od śmierci sercowej w macicy poprzez odziedziczoną nagłą śmierć po katastrofy wieńcowe w średnim wieku, ale nie pojawia się nic spektakularnego nowego, by zaostrzyć apetyt czytelnika.
Najsłabszą stroną książki jest pominięcie zespołu długiego QT. Z wyjątkiem bardzo ograniczonej uwagi w indeksie i powierzchownej uwagi w tekście dotyczącym leczenia elektrofizjologicznego, stosunku do zespołu nagłej śmierci niemowląt oraz stymulacji na żądanie w celu uniknięcia bradykardii, nie ma szczegółowej dyskusji na temat tej ważnej formy odziedziczonej nagłej śmierci lub jej leczenie. Niedawna publikacja wyników z dwóch międzynarodowych rejestrów dotyczących zespołu długiego QT powinna skłonić do szerszego zbadania zespołu, jeśli nie do włączenia go do osobnego rozdziału. Z pewnością takie metody leczenia, jak blokada .-adrenergiczna, stymulacja w celu przerwania długich krótkich przerw, które predysponują pacjentów do torsade de pointes, pozostawiają sympatektomię cerowo-ramienną i automatyczne wszczepialne defibrylatory kardiowertera zasługują na więcej, niż tylko udzielenie wzmianki. O ileż lepiej mieć wnikliwy esej o długim zespole QT od utalentowanego, szanowanego badacza, takiego jak Peter Schwartz czy Michael Vincent.
Aby dodać obrazę do obrażeń, w znakomitej prezentacji William Roberts pomija długi syndrom QT jako przyczynę nagłej śmierci. W artykule pominięto panel w artykule Schwartz i współpracowników. Boris Surawicz dostarcza ładną metaanalizę blokady .-adrenergicznej, która jest zakłócana brakiem wykresu do wyświetlania informacji. Dyskusja na temat prób terapeutycznych leków po ostrym zawale serca jest dobrze przedstawiona, z uwzględnieniem podgrup pacjentów o zmiennym ryzyku.
Książka ma ładnie zaprojektowaną twardą okładkę. Długość prezentacji jest dość nierównomierna, od 10 do prawie 50 stron. Więcej uwagi redakcyjnej do współczynników słowo-wagę przyniosłoby korzyści czytelnikowi. Koncepcja nowej książki o nagłej śmierci jest godna pochwały, a znaczna część materiału jest dobrze powiązana. Chociaż niniejszy tekst ma zapewnić czytelnikowi najgłębsze zrozumienie i najbardziej odpowiednie metody zapobiegania i leczenia , ważne nowe informacje i tematy są niestety pomijane. Ani specjalista akademicki, ani praktykujący nie znajdą ostatniego słowa lub kwintesencjonalnie pragmatycznego gestu terapeutycznego w tych okładkach.
Richard S. Crampton, MD
University of Virginia Hospital-West Private Clinics, Charlottesville, VA 22908
[przypisy: przytomny rozwój, dysfunkcja stawu skroniowo żuchwowego ćwiczenia, zdjęcia cefalometryczne ]