Mutacje integryny z chorobą nerek, płuc i skóry

Integryna jest transbłonową podjednostką receptora integryny, która pośredniczy w sygnałach między komórkami i ich mikrośrodowiskiem. Zidentyfikowaliśmy trzech pacjentów z homozygotycznymi mutacjami w genie integryny, które były związane z zaburzonymi strukturami błon podstawnych i zaburzonymi funkcjami bariery w nerkach, płucach i skórze. Pacjenci mieli zaburzenie wielonarządowe, które obejmowało wrodzony zespół nerczycowy, śródmiąższową chorobę płuc i bulloidę epidermolizę. Dominowały cechy nerek i układu oddechowego, a udział płuc w śmiertelnym przebiegu choroby. Chociaż kruchość skóry była łagodna, dostarczyła wskazówek diagnostycznych.
Wprowadzenie
Interakcje nabłonkowo-mezenchymalne są ważne w rozwoju i homeostazie tkanek wielu wieloskokowych narządów, takich jak nerki, płuca i skóra.1 Adhezja komórek nabłonkowych do błon podstawnych zapewnia strukturalną i funkcjonalną integralność narządów. Sygnały ze środowiska zewnątrzkomórkowego, które są transdukowane do komórki i na odwrót, regulują adhezję, która jest częściowo zależna od integryn.2 Mutacje w genach integryn są związane z różnymi ludzkimi zaburzeniami, w tym z bulliedią epidermolizą z atropią odźwiernika, wrodzoną dystrofią mięśniową, niedoborem adhezji leukocytów. i trombastenię Glanzmanna .3,4 Integryna ?3, która tworzy heterodimery z integryną ?1, jest szeroko eksprymowana zarówno w tkankach płodu jak i dorosłego5 i ma złożone funkcje, jak pokazano w modelach mysich i badaniach in vitro.6-17
Poniżej przedstawiamy trzy niemowlęta z wrodzonym zespołem nerczycowym, śródmiąższową chorobą płuc i kruchością skóry, które były homozygotyczne pod względem mutacji w genie integryny ?3 (ITGA3). Chociaż funkcje nerek i układu oddechowego przeważały klinicznie, to badanie kruchości skóry po raz pierwszy zasugerowało defekt molekularny.
Opisy przypadków
Pacjent był pacjentem wskaźnikowym, u którego wykryto defekt genetyczny i scharakteryzowano fenotyp złożony. Następnie stwierdzono, że dwa inne niemowlęta, Pacjenci 2 i 3, mają podobne cechy kliniczne i mutacje ITGA3 (Tabela w dodatkowym dodatku, dostępna z pełnym tekstem tego artykułu na stronie).
Rysunek 1. Rycina 1. Kliniczne i morfologiczne cechy pacjenta 1. Panel A pokazuje radiogram klatki piersiowej uzyskany w pierwszym dniu życia. Panel B pokazuje wyniki ultrasonografii noworodków, ujawniające obustronne, ortotopowe małe nerki z hiperechogennym miąższem, bez różnicowania kory mózgowo-miodowego, co sugeruje dysplazję nerek. Panel C przedstawia obliczony tomograficzny obraz klatki piersiowej uzyskany w wieku 4 miesięcy, ujawniający rozproszone zniekształcenie w architekturze płucnej, powodujący większe zmiany śródmiąższowe w płucach ze zgrubieniem przegrody międzyzębnej i wewnątrzczołowej we wszystkich segmentach; inne obrazy wykazywały konsolidację w prawym tylnym górnym płacie
[podobne: amyloza, fizjoterapia na wesoło, zaburzenia troficzne ]