Leczenie danazolem w chorobie Telomere ad 6

Odpowiedź hematologiczna u pacjentów leczonych danazolem, zgodnie z mutacją. Na każdej wizytówce punktowej przedstawiono odpowiedź hematologiczną na danazol, u wszystkich pacjentów wymienionych według numeru pacjenta (UPN) po lewej stronie i pozycji genomowej heterozygotycznego genu telomeru mutacja po prawej stronie. Mutacji nie wykryto u 6 pacjentów pomimo badań przesiewowych wszystkich znanych genów, które zostały zmutowane w chorobach telomerów (CTC1, DKC1, NOP10, NHP2, RTEL1, TERC, TERT, WRAP53, TINF2 i USB1). Żadne dane nie były dostępne dla 15 pacjentów w 24 miesiącu: 10 wycofało się z badania, a 5 nie osiągnęło 2-letniego punktu czasowego dla oceny pierwotnego punktu końcowego, ponieważ badanie zostało zatrzymane wcześniej. Gwiazdka wskazuje, że patogeniczność była niejednoznaczna; Warianty p.Ala1062Thr i p.Glu280Lys mają częstotliwość alleli odpowiednio 1,3% i 0,05% w zdrowych kontrolach (http://exac.broadinstitute.org/gene/ENSG00000164362). Rycina 3. Rycina 3. Liczba krwi u pacjentów z telomeropatią Leczona danazolem. Przedstawiono liczbę krwinek obwodowych w różnych punktach czasowych podczas badania. Każdy symbol oznacza liczbę krwi u jednego pacjenta; kółka oznaczają zliczenia ocenione w okresie, w którym podawano danazol, a kwadraty oznaczają liczbę ocenianą po leczeniu danazolem, przerwano, zgodnie z protokołem, po 24 miesiącach. Czarne symbole oznaczają zliczenia u pacjentów z wcześniejszą nienormalnie niską wartością w tej linii komórkowej, która została zastosowana w celu spełnienia kryterium rekrutacji, a sparowane wyniki testu t zostały wykonane tylko dla tych pacjentów; szare oznaczenia oznaczają wszystkich pozostałych pacjentów w badaniu. Kryterium rekrutacji do wprowadzenia protokołu było niedokrwistość (poziom hemoglobiny <9,5 g na decylitr lub istotne wymagania dotyczące transfuzji czerwonych krwinek), małopłytkowość (liczba płytek, <30 000 na milimetr sześcienny lub <50 000 na milimetr sześcienny z krwawieniem), lub neutropenia (bezwzględna liczba neutrofilów, <1000 na milimetr sześcienny) (statystyki podsumowujące podano w tabelach S5 i S6 w dodatku uzupełniającym).
Leczenie danazolem doprowadziło do odpowiedzi hematologicznej u 19 z 24 pacjentów (79%), których można było ocenić po 3 miesiącach, u 17 z 21 pacjentów (81%) w wieku 6 miesięcy, u 14 z 18 pacjentów (78%) po 12 miesiącach, oraz u 10 z 12 pacjentów (83%) po 24 miesiącach (ryc. 2). Przed podaniem danazolu 13 pacjentów było zależnych od transfuzji; po leczeniu wszyscy oprócz pacjenta nie wymagali już regularnych transfuzji. Spośród 14 pacjentów, u których poziom hemoglobiny był niższy niż 9,5 g na decylitr przy rekrutacji, stwierdziliśmy średni wzrost o 3,3 g na decylitr (95% CI, od 2.1 do 4.4) oraz średni wzrost bezwzględnej liczby retikulocytów o 41 300 na milimetr sześcienny ( 95% CI, 25 320 do 57,280) na rok (rysunek 3 i tabela S5 w dodatkowym dodatku). Liczba neutrofilów również wzrosła o średnio 300 na milimetr sześcienny (95% CI, od 124 do 476), a liczba płytek krwi wzrosła o 14 250 na milimetr sześcienny (95% CI, 4880 do 23 620). Do tej pory 10 z 12 pacjentów, którzy mogli być poddani ocenie po 2 latach leczenia danazolem, miało odpowiedź hematologiczną (ryc. 2). Leczenie danazolem przerwano u wszystkich pacjentów po 2 latach; Liczba pacjentów z 5 pacjentami następnie spadła, ale uległy one poprawie po przywróceniu leczenia danazolem poza protokołem przez ich lekarzy leczących (ryc. 3).
Lung Fibrosis
Wyniki fibrozy płucnej w oparciu o CT25 były stabilne podczas 2 lat leczenia u wszystkich pacjentów z wyjątkiem Pacjenta UPN9, który zmarł z powodu ostrego zaostrzenia niewydolności płucnej w związku z wirusowym zapaleniem płuc.
[przypisy: odruchy patologiczne, fizjoterapia na wesoło, objaw hermana ]