Eliminacja przenoszenia Taenia solium w północnym Peru ad 5

Przeprowadziliśmy szczegółową sekcję zwłok u wszystkich 326 świń, które zakupiliśmy, aby obliczyć liczbę cyst do wykorzystania jako oszacowanie rezerwuaru infekcji wśród świń w wioskach, w których nie wdrożono żadnej interwencji. Wyniki badań przeprowadzonych na tych zwierzętach wykazały, że 18 z 326 świń (5,5%) miało żywe, niezdegenerowane cysty (zakres od do 2698 cyst na zwierzę) (Tabela 3). Jednak większość – 180 z 326 świń (55,2%) – było seropozytywnych w kierunku przeciwciał przeciwko wągrzycy, co sugerowało, że testy serologiczne mają słabą wartość predykcyjną do określenia wielkości rezerwuaru infekcji wśród świń. Przebadano 172 torbiele od 11 świń, a dowody żywotności (tj. Scolex ewangelizowany i przeniesiony) wykazano w 125 torbieli (72,7%) od 7 świń (63,6%). Faza 2
Interwencje fazy 2 przeprowadzono na obszarze obejmującym 10 380 ludzi i 13 488 świń (tabela 2). Bezpośrednio po interwencji w celu przeprowadzenia sekcji usunięto 658 świń z ponad 4000 świń, a 8 żywych, niezdegenerowanych cyst znaleziono u 6 świń (tabela 3). Jednak tylko cztery z tych cyst od 3 świń zostały potwierdzone jako prawdziwa cysticerci, a zdolność zakaźna tych cyst wydawała się być zagrożona. Trzy cysty, które wydają się być najzdrowsze, zostały przebadane pod względem żywotności i żadne nie wylały. Analiza histopatologiczna czwartej torbieli ujawniła pasożytniczą torbielowatą strukturę ściany, która nie zawierała skoleksu. W 14 z 17 wiosek nie wykryto żadnej świni z żywą, nie zdegenerowaną torbielą. Następnie przeprowadziliśmy drugą rundę sekcji 12 miesięcy po zakończeniu interwencji fazy 2 i nie podjęto żadnych dalszych interwencji. Odkryliśmy żywe, niezdegenerowane torbiele u 7 z 310 świń pobranych od ponad 3000 świń do sekcji zwłok; jednakże w tej rundzie sekcji nie przeprowadzono testów żywotności. W 11 z 17 wiosek nie wykryto żadnej świni z żywą, nie zdegenerowaną torbielą; 5 z 6 wiosek z zarażonymi świniami nie otrzymało szczepionki w fazie 2.
Faza 3
W fazie trzeciej ostateczna interwencja została przeprowadzona w 107 wioskach, obejmujących 81 170 osób i 55 638 świń (tabela 2). Masowe traktowanie szczepionką wybrano do końcowej, zwiększonej interwencji, ponieważ nie było różnicy między dwiema strategiami w fazie 2 i ponieważ masowe badania przesiewowe uznano za logistycznie niepraktyczne w tej skali. W populacji ludzkiej niklosamid podawano w trzech rundach, a 84,7% całej populacji otrzymywało co najmniej jedną dawkę. Działania niepożądane na niklosamid były rzadkie; Najczęstszymi działaniami niepożądanymi były łagodny ból brzucha (0,4%), płynne stolce (0,2%) i ból głowy (0,1%). Nie było żadnych poważnych zdarzeń niepożądanych związanych z niklosamidem. W populacji świń oxfendazol podawano co 2 miesiące, a także przeprowadzono dwie kampanie szczepień, z których każda obejmowała dwie rundy szczepień. Pod koniec interwencji przebadaliśmy 3530 świń w wieku od 6 do 8 miesięcy, wykonując badania serologiczne i przeprowadziliśmy sekcję na 342 seropozytywnych świńach, w tym 289 spośród 433 seropozytywnych świń, które miały trzy lub więcej pasm reaktywnych w analizie Western blot (66,7%) i 53 z 565 seropozytywnych świń, które miały lub 2 pasma reaktywne (9,4%) (tabela 3)
[przypisy: jednostka krwi, zaburzenia troficzne, przeszczep chondrocytów ]